Thursday, April 29, 2010

I hate to say goodbye!


I will be leaving soon….
In a few months from now I will be leaving. Hindi ko alam kung saan ako tutungo at kung saan ako mapadpad ang aking tadhana. I will start a new chapter of my life. I am leaving not because hindi ako masaya sa piling ng aking mga kaibigan at mga kakilala but because of my struggle to find more interesting and challenging opportunities. Sana sa aking pagtahak sa bago kong landas ay matagpuan ko na ang aking mga pangarap. Gusto kong magpakalayo-layo. Doon sa lugar kung saan walang nakakakilala sa akin kung saan ako nanggaling at kung ano ang aking pagkatao. Gusto kong magsimula ulit. Sisimulan ko ang aking buhay na puno ng pag asa saka ko nalang babalikan ang aking tinalikuran tungkolin sa aking mga kaibigan, mga magulang, at mga kaanak.
Huwag kayo mag-alala! Sa aking paglisan babaunin ko sa aking puso at isipan ang mga masasayang bahagi na ating pinagsaluhan, mga bahaging tunay na hindi ko malilimotan hangga’t akoy patuloy na nabubuhay. Hindi ko alam kung saan at paano ako magsisimulang muli pero ang lakas ng loob at pagtitiwala sa Diyos ang aking gabay upang magawa ang aking mga pinaplano sa buhay.
Sa aking mga mga magulang at mga kapatid… sa gagawin kong ito ay huwag sana ninyo akong husgahan. Alam kong masakit para sa inyo ito. Kung gaano man kasakit para sa inyo, limang doble ang sakit para sa akin. Sa ngayon pang-unawa ang aking hiling mula sa inyo. Makamit ko sana ang iyong basbas so that I will live peacefully saan man ako dalhin ng aking tadhana.
Sa aking mga kaibigan… lahat ng lungkot at saya, hirap at ginhawa ng ating pagsasamahan ay lagi kong tangay saan man ako mapunta. Gusto kong humingi ng paumanhin sa lahat ng friends ko na nasaktan ko sadya man o hindi. You are all my inspiration that I always treasure habang ako’y nabbubuhay. Kayo ang nagpapalakas ng aking loob kung minsan may pagkakataon kailangan ko ng masasandalan bukod sa aking pamilya. Wala akong mahihilaing pa sa pagkakaroon ko ng tunay na mga kaibigan tulad ninyo. Words are not enough to describe how lucky am I to have you all as my friend and I cannot choose the accurate adjective to say my heartfelt message of gratitude to all of you. Thanks are not enough but how can I express more than a thank you.
To all my colleagues… I gain more experiences in life every time I am with you. I know my knowledge is not enough for me to be able to consider myself experienced person but your contribution has a great deal for me to be courageous enough to move on. In the field of industrial world I may consider myself great to have known you. Your contributions for my growth as professional will be kept within me until I can no longer stand to exercise it.
Hinihiling ko na sana during my absence ay hindi kayo malungkot but rather be happy and pray that sometime in the future ay magtagpo ang ating landas tungo sa ating magandang bukas.







Chuz!

No comments:

Post a Comment