Yearend Blog

I would like to post my year-end blog with grateful thanks to all the people who in one-way or the other made part of my life. I will be leaving out of town for holiday seasons and I planned to practice back-to-basic life during my vacation.

I would like to start with my EAC friends

Vix a.k.a Ninang : Sa’yo ako nag o-open ng aking mga little secrets. Thanks for making our secrets a secret pero ang hindi ko makalimotan ay noong mag birthday ako last January. You went out of the office under time to help me with my preparations and that was really appreciated. When we had conflict, (it was lasted 3 weeks) it was really sad but that was spice of a friendship and its over. Thank you for lending me your ears to ease my life burdens just like when I was having difficulty of accepting my health status and what was happening to my father. Thank you for having me your shoulder to lean on in times of my weakness. A word THANK YOU is not enough for a person like you who deserve a sincere gratitude. Thanks for being my ninang.

Ruchie a.k.a Pacia : Despite of you’re being maldita you were still part of my circle of friends. Kahit minsan we have conflict ideas on something maasahan ka pa rin if need arises. Napapansin ko na you are worried of not having someone to share with the rest of your life and afraid of growing old alone. Never be afraid of that. Dapat kang matakot dun sa tinatawag na sa milyon-milyon tao sa mundo wala man lang isa na nakipaglaban na makasama ka habang buhay. Yan ang dapat mo katakotan. But anyways you still have a long time to wait. Do not get tired of waiting because God will give you what you deserve in due time and if He won’t give you what you desire, He will replace it with more than you deserve.

Roxie a.k.a Marian: Thanks for the company. Hindi ko malilimotan yun atin mga kalokohan sa jeep every time sabay tayo going home after office. Yung mga


Mayeth a.k.a Duchess of Tanza : Thanks for teaching us the values of being simple. Hindi mo lang alam we learn from you so much. The way you act, the way you do thing, the way you deal with the situation conforms the principles of being simple. That is how we (everyone in the group) admire you. You did a great help specially when times of my very down moments. Thanks for the friendship…

Bing & Karen : You guys are my inspiration… I knew you were sometimes get through hard times with your relationship but you try to work it out and choose to stay together. I am not that showy in admiring you both as person but I really do. Thank you for giving me an idea to continue wishing that sometime soon there would be someone who cross my path and ask me to be partner not just in glee but also in trials and burdens. You guys are my way of believing that “there is always goldmine at the end of the rainbow”.

Dianne a.k.a Amba : Hindi ko alam kung paano ko sisimulan and mensahi ko sau dahil sa dami ng dapat ko sabihin di ko alam kung ano uunahin ko. Ganito nalang… wla kang katulad ikaw lang si Dianne.
Mam Grace: You were always there to guide me, to teach me, for advices and everything you can do to make me effective in my career at eac. Salamat gid nga madamo.

Iba’t ibang personalidad, iba’t ibang pananaw pero nagkakatugma at nagkakaisa ng dahil sa pagkakibigan. Happy Holidays and Have a great year ahead…

TimBang Lang

Naisip ko lang kung ano ang dapat ko ma feel sa mga bagay bagay na nangyayari sa atin or sa mga taong malalapit sa atin. Ito ba ay isang coincidence lang or talagang dapat na mangyari dahil ito ay nakatadhana na of ang tinatawag na destiny. Pero para sa mga makakabasa, hindi po ako masyado naniniwala sa destiny bagkus naniniwala ako ng kung ano ang ating ginawa ay ang naging tayo at sa ating gagaawin pa ay ‘yon ang magiging tayo sa hinharap. Mixed emotion kung baga muna tayo sa mga bagay bagay.

Company giveaways: Pearl Shape Ham

Positive: Buti nga meron ngayon kesa noon wala! Kahit na halagang 150 lang yung giveaway na yan at least nag effort sila magbigay ng pabuya sa loob ng isang taon na pagtatrabaho.

Negative: Una at ngayon pangalawalangtaon na pagbibgay ng giveaway ay lagi nalang Ham at minsan malapit ng ma expire at sa loob ng isang taon ng pagtatrabaho worth 150 lang ang pabuya. Ano ka bata na pag nabigyan ng isang kapirasong candy abot langit na ang tuwa mu? Hay Tingin talaga nila sa tao!


Company Xmas Party: Gym

Positive: In fairness taon-taon meron nito dahil siguro nakaugalian na ng mamamayang pilipino katoliko. Meron din kaunting pa raffle para naman masaya ng konte ang xmas party.

Negative: Minsan yung ibang pagkain na sine-serve ay bakit panis!!! Dahil ba libre? At yun mga nananalo sa raffle lalo na yung grand prize ay yung nasa managerial position. Hmmmmm just asking…..

Vacation Leave: Force Leave Daw!!!

Positive: Okay na to para dun sa mga matatagal na hindi umuuwi sa kanilang province. Magsi-uwi naman kayo para makapiling nio mga mahal nio sa buhay na nangungulila sa inyo. Saka dun sa mga kailangan magpahinga muna sandali para naman meron time sa sarili at hindi puro work nalang ang nasa balat.

Negative: Ang 15-day leave ay benefit yun para sa mga employees bakit kelangan magamit sa holiday season leave. Bakit hindi nalang ipamigay ang 1 week xmas holiday sa mga employees as form of aginaldo? Disappointing di ba?

Barkada Tour: Around the Philippines

Positive: Ang saya!!! Ang sarap ng feeling makita yung mga beautiful places of interest sa Pilipinas na sa una sa post card mo lang makikita tulad ng Magellan’s Cross sa Cebu, Chocolate Hills sa Bohol, islands sa Caramoan, Mayon Volcano sa Bicol at marami pang iba. Iba talaga ang feeling pag ganun. Try nio.
Negative: Ang pagod sa kakabyahe! Ang budget kelangan paghandaan at yun risk andun. Minsan kakainis pa kung ang mga kasama mo sa travel ang aarte.

Friends: Best Friend, Primary Friend, Common Friend

Positive: Lahat ng oras maasahan, anjan kung ikaw ay nalulungkot, kung ikaw ay masaya, lagging open ang mga kamay upang tumulong, karamay mo sa hirap at ginhawa.

Negative: Kaibigan ka lang kung kailangan ka niya! Kilala ka kung meron sia pabor sayo at ang pinakamasakit ay kung ipagbibili pa ang pagkakaibigan nia sayo.

Facebook: Social Network

Positive: Dito ko nakausap sa chat ang mga relatives ko sa malalayong lugar tulad ng US, Brazil, Hongkong at iba pang lugar. Dito ko rin nalalaman ang mga happenings ng aking mga batchmates way back high school. Minsan dito rin nabubuo ang mga relationships na nauuwi sa kasalan. Ang saya tulad ng slogan ng Nokia talagan connecting people.

Negative: Dito rin nakikita ng mga kaibigan mo ang iba’t ibang mukha ng iyong pagkatao tulad ng kung sino ang anong klasi ng mga kaibigan mu. Dito rin nabibisto ang mga kalukohan mu sa buhay dahil sa komento ng mga kaibigan mu. At higit sa lahat dito rin natatapos mgandang relasyon kung nagsinunagling ka sa partner mo at nakita nia picture nio ng mga kaibigan mo.

Gamit: Tulad ng Damit

Positive: Ang sarap pag bago at minsan sa pamamagitan ng mga gamit mu naikukubli ang tunay mong pagkatao. Magarang damit, sapatos, bags at iba pa! Akala ng tao madami kang pera dahil sa mga gamit.Can afford ka bumili pero ang hindi alam:

Negative: Tulad ng kasabihan “Ang lusak balotin man ng ginto ay lusak pa rin”!

Edukasyon:

Positive: Kung ikaw ay nakatapos ng kurso at matiyaga ka maghanap ng trabaho sigurado meron ka trabaho. Minsan Ok din ang tingin sa iyo ng ibang tao at kung meron mga pagpupulong madali mo mainitindihan base sa experiences pag-aaral.

Negative: Minsan ito din ang panlaban ng mga walang hiyang mga tao. Sinasangkalan ang pagiging edukado ng isang tao para hindi pumatol sa katarantadohan ng iba. Hindi ka pwede maarte ng hindi naayon sa panlasa ng iba dahil edukado ka! Pero tao din naman yun mga edukado, hindi ba?

Probinsyano: Yung mga lumaki sa mga malalayong probinsya.

Positive: Angat tayo sa mga taga Metropolis when it comes to experiences and courage to face life. Matibay tayo humarap sa hamon ng buhay at simple lang ang ating mithi. Simpleng tao at simpleng pangarap.

Negative: Ang taas ng ating inferiority complex! Minsan kahit Ok na akala natin hindi pa! Tuloy napagkakamahlan tayo ang yayabang!

Love: True Love, Puppy love, ah basta lahat ng Love

Positive: Ang sarap ma in-love

Negative: Ang sakit pag ikaw ay nabigo

Caramoan Experience 3

NAKS
Sumakay kami ng tricycle in Kagawad Ramer. Si Kagawad Ramer ang naging taga hatid sundo sa amin sa lahat ng pupuntahan namin sa Caramoan at tour guide na rin pag nakasakay kami sa kanyang tricycle.Dito kami dinala ni Kagawad Ramer sa Rex Inn para sa amin pansamantalang tirahan. Maliit lang ang place nila at hindi tulad ng mga Inns at Hotels sa City pero Okay na rin ang lugar. Tahimik at talagang pwede ka makapag relax.Syempre bago ang lahat binisita namin ang Parokya ng Caramoan for His Guidance at pasasalamat. Sayang nga lang dahil gabi na ng makarating kami sa simbahan at sarado na. Madilim na kasi doon pag alas 5:30 na ng hapon lalo at umaambon pa.Mga 6:30 palang nasa loob na kami ng aming kawarto. Hindi na kami nakapaglibot sa sentro dahil sa ambon at pagod sa maghapon na byahe. Relax time para sa sunod na araw meron energy sa pag iikot sa mga isla.Wala ng palitan ng damit para mag ikot sa mga isla. Dito namin nakilala ang isang mabait na may ari ng banka. Si Kagawad Ramer din ang naghanap ng banka para sa amin sa halagang 1500 upang maikot namin ang mga isla. Si "Seaman" Ramel naman ang may ari ng banka. Kasama din namin sia sa pag ikot at sabi nila ang ganda ng mga ngiti dahil sa puting -puti ang mga ipin nia. Sayang lang at di pa na transfer ang picture nia dahil sa technical prob.Sya yun naka itim sa likod ng lips lang ang kita sa mukha.Ang Isla na pag aari daw ni Dina Sotto.


Ito yung iba't ibang isla na napuntahan namin. magaganda at white sand lahat ng isla.pagkatapos ng island hopping sakay na naman ng malaking banka pabalik ng Naga at habang nasa banka kami napagpasyahan namin na magpunta sa Ligaspi City to take a look at closer of Famous Mayon Volcano and the remain of the church during the mayon vlocano irruption 100plus years ago.



Cagsawa ang tawag sa lugar.Then balik na ulit ng Manila....
Abangan ang susunod na adventure....

Caramoan Experience 2

Ito yung Naga Airport... Maliit lang pero tahimik at maganda... Nakarating kami dito before 10am at derecho na kami sa terminal ng bus patungo ng Sabang kung saan kami sasakay ng bus papunta Caramoan.Bus mula sa Naga airport patungo ng terminal. Ang terminal malapit lang sa SM Naga. Mga 20 lang pamasahe mula airport hanggan terminal.Mula bus terminal sakay ulit ng van papunta sa isa pang terminal 80 pesos lang pamasahe sa aircon van pero kung hindi maulan at walang baha sa kalye meron derecho hangang Sabang port. Maulan noon magpunta kami kaya cutting trip ang nangyari.Mula van sakay ulit ng jeep tungo ng sabang port. Dito sa jeep namin nakilala ang sina jackie and Royce. Mahilig din sila sa byahe at magpunta sa iba't ibang lugar.Nakisali na sila sa group namin dahil mas ok pag marami para tipid gastos.Yan sila Jackie at Royce, ang partner na mahilig maglagalag sa mga malalayong lugr kahit dalawa lang sila.ito naman ang Duchess of Tanza. Sya ang dahilan kung bakit kami nahilig sa travel. Ito yung kubo na kung saan kami nag antay sa banka na maghahatid sa amin sa Caramoan Island.Ito yung Sabang Port. Kailangan buhatin ang lahat ng pasahero ng banka para hindi basa sa loob ng 2 oras ng byahe. Kailang lang ng magpabuhat kung low tide and dagat dahil hindi makatabi ang banka sa dalampasigan dahil sasayad sa ilalim pero kung high tide naman meron talagan daungan ang bangka at hindi na kailang buhatin ang mga pasahero. 5 peso ang bayad sa taong bubuhat sa iyo at kung gusto mo naman dagdagan ang bayad dahil tingin mu ay oversize ka okay lang mas matutuwa ang taong bubuhat sa'yo.Ito yun banka na naghatid sa amin sa Isla. Sa loob ng dalawang oras ng byahe pwede magpicturan upang hindi maiinip tulad ng ginawa namin.

Caramoan Experience

Sunday, November 28, 2010 mga alas 3:00 ng madaling araw nagising ako sa isang txt. Kinuha ko ang aking cell phone at tiningnan kung sino ang nagpadala sa akin ng mensahe na nauna pa sa pagsikat ng araw. “sa airport nlang tau kita kita” ang mensahe sa aking cell phone. Bigla ako napabangon sa aking munting higaan! Ngayon araw pala ang punta ng grupo sa Caramoan, Camarines Sur. Mga 5:00 ng umaga nasa NIA terminal 3 na kami. Una kong nakita si Ate Mayeth na nakapila papasok ng departure area hangang sa kumpleto na ang grupo papuntang Bicol. Mga alas 5:30 ng umaga nakapag check-in na kami at maghihintay nalang ng announcement para sa boardting Alas 6:20 ang boarding time pero noong nasa bus na kami na maghahatid sa amin papunta eroplano meron isang ground steward ang umakyat ng bus to announce that our flight was 30 minutes delayed due to weather condition sa Naga. Balik na naman kami ng waiting area until umabot sa isang oras ang delayed ng flight naming. Mga past 7:30 na ng kami ay makasakay ng plane. Kaya pla ganun na kelangan ng clear weather condition dahil maliit lang na eroplano ang sasakyan naming. Mga 70 seater lang ang capacity. Since maliit ang eroplano magalaw masyado sa itaas lalo ng kung makapal ang ulap dahilan sa pagsuka ng isa namin kasama. Maulan ang buong araw ng Lingo sa Naga City. From Naga City airport sumakay kami ng tricycle hanggan kanto sa highway, then sakay ulit kami ng bus going to Naga, City bus terminal (Malapit lang ang SM Naga sa bus terminal) then sakay na naman ulit kami going to Sabang Port.Mga past 1:00pm na kami nakarating sa Sabang port. Dun na kami nakakain ng sabay ang alamusal at tanghalian while waiting for the banka na sasakyan naming para makarating kami ng Caramoan island.
Pagdating namin sa island sakay na naman ulit kami ng tricycle ni Kagawad Ramer upang ihatid kami sa Villa Juliana Inn pero nag suggest si Kagawad mas maganda sa Rex Inn kaya dun nia kami hinatid. Mga alas 5:00 ng na hapon kami nakarating. Unang ginawa namin ay nailgo kami dahil sa basa kami lahat sa ulan. Sabi nga ng mga kasama ko ay malas naman daw at di namin makikita ang ganda ng island dahil sa maulan pero hindi pa rin kami nawalan ng pag-asa. Pagkatapos maligo nag decide kami na magpunta ng simbahan since napakalapit lang ng simbahan sa Rex Inn pero hindi na kami nakapasok dahil ang alas 5:30 ng hapon doon sa lugar ay napakadilim na. Nagkasya nalang kami magdasal sa may pintuan ang simbahan then picturan pagkatapos magdasal.After namin magpunta ng simbahan nag decide kami maghanap ng makakainan ng haponan. After namin maghaponan umuwi na kami ng Rex Inn para makapagpahinga sa maghapon na byahe and para ready kinabukasan sa island hopping.

For sale... Friendship!

Kaibigan --- ano nga ba ang tunay na kahulugan ng salitang nabanggit? According to Aristotle it is “A single soul dwelling in two bodies”. Ibig sabihin kung ang dalawang tao ay nagtuturingan na magkaibigan, iisa lang ang kanilang kaluluwa. Tulad ng salitang pang kanto “ang dalawang taong magkaibigan ay parihas ang likaw ng bituka”.

Meron akong nabasang isang article ganito ang pakakahulogan sa salitang frienship --- “True friendship is perhaps the only relation that survives the trials and tribulations of time and remains unconditional. A unique blend of affection, loyalty, love, respect, trust and loads of fun is perhaps what describes the true meaning of friendship. Similar interests, mutual respect and strong attachment with each other are what friends share between each other. These are just the general traits of a friendship. To experience what is friendship, one must have true friends, who are indeed rare treasure”.Tama! Ang pagkakaroon ng true friendship is a rare treasure!

Isang maiituturing na siguro na napaka-swerte ng isang tao ang magkaroon ng tunay ng kaibigan yun yung nandiriyan siya lagi, tapat sa pakikitungo, mayroon tiwala at higit sa lahat ang respeto sa bawat isa. Pero pano kung ang pagkakaibigan ay maihahalintulad sa isang kalakal na gusting ipagbili?

Ito yung nabasa ko sa iang blog…

Wala akong dapat ipagpasalamat, siguro, dahil kung utang man ito, alam ko kahit hindi tayo magkwentahan ay bayad na ako kahit interes sobra pa.
Isang taon at dalawang araw din nating napagt’yagaan ang ugaling ‘di maintindihan. Isang taon, mukhang maikli pero para sa akin mahaba itong labanan. Labanan ng pagtitiis mo’t kabaliwan ko. Nang pagluha ko at kawalan mo ng pakialam. Nang kakitiran ng utak natin, ng babaw ng tawa at lalim ng pangarap.
Nagpaalam ka at wala ng babalikan. Ako’y namaalam pero hindi sa’yo kundi sa pagkakaibigan. Hindi ako nagsisisi pero nanghihinayang. Saan? Sa pangakong ating binitiwan pero gaya ng huli mong mensahe, wala na itong bawian. Wala akong pinagsisisihan maliban sa mga pagkakataong kasama ko ang tagumpay pero wala akong kakampay. Pero binago mo ako sa paraang di kayang tanawin ng mata at arukin ng isip. Mali pala ang umpisa, magpapasalamat pala ako kahit huli na. Salamat sa taong iniwan mo sa akin para makasama, sa bagong ako na ginawa mo. ‘Yun lang siguro, para sa iba bayad na ako.
Hindi ko hinangad na ibalik ang pagkakaibigang tinapos ko. Para saan pa? Hindi na natin maaayos ang isang bagay na matagal nang wasak. Winasak ng kawalang tiwala, ng oras, ng panahon, ng pagkakataon. Nang magsimula tayong humakbang patungo sa magkaibang landas, sinigurado nating wala na tayong naiwan. Pati nga yata alaala tinangay nang walang paalam.
Nagayon nga ay malayo na tayo--maliligaw na kung babalik, masusuka na kung patuloy na gigiit. Sabi nga ng isang makata “Ang umaalis ay hindi na nagpapaalam at ang nagpapaalam ay hindi na bumabalik”. Matapos mong mamaalam hiniling kong ‘wag ka nang babalik at akong namaalam upang hindi na makabalik.
Isang bagay na lang ang dapat kong gawin--ang pagaralang lumimot. Wala na ang ikaw, wala na ang forever. Paalam sa iyo taong pamilyar ang mukha pero di ko alam ang pangalan.

Pagsubok

First week of July ng matanggap ko ang balita na hindi mawala sa aking isipan. Ang daming pumasok na alalahanin sa utak ko. Ano kaya ang dahilan baket ako nagkaroon ng ganitong pagsubok? Meron ba ako nagawang hindi maganda sa sarili ko o sa kapwa? Kung sa kapwa siguro wala. Kung sa sarili meron siguro pero hindi naman abot hanggan sa dapat ko ng pagbayaran ng ganito. Kailangan ko bang magkaroon ng ganito upang marealize ko ang aking mga pagkakamali? Pero hindi! Alam ko minsan nakakagawa ako ng kasalanan pero pinagsisisihan ko naman sa bandang huli. Siguro nga pagsubok lang. Hindi naman siguro ako bibigyan ng pagsubok kung hindi ko makakaya.


Second week of July mga alas 9 ng gabi ng matanggap ko ang balitang wala na ang aking nag iisang tatay. Hindi ko ma explain kung ano ang naging reaction ko noong time na yun. Gusto ko sumigaw ng malakas upang di ako magupo sa aking nararamdamn. Gusto ko umuwi sa amin pero di ko magawa dahil kelangan ko din tulongan ang aking kapatid at pamangkin. Bakit nga ba nangyayari ito sa akin. Siguro pagsubok pa din ito. Pagsubok na kailan man di ko na makikita pa ulit ang aking tatay. Isa lang ang aking regret sa pagkawala niya. Totoo, minsan ko lang makausap si tatay dahil sa layo ng manila sa leyte pero walang oras at araw na hindi ko naalala ang mga kabutihan na ginawa niya para sa aming mga anak niya. Mga pagpapakasakit ng isang ama upang maitaguyod niya ang aming magandang kinabukasan. Ngayon wala na siya, hindi ko na rin matutupad ang aking pangarap para sa kanya. Ito lang ang aking regret sa kanyang pagkawala.

Hangang ngayon dala ko pa rin sa aking puso at isipan ang mga pagsubok na dumating sa akin lalo na sa aking kalusogan. Nababahala ako dahil hindi ko alam kung ano na ang dapat kong gawin. Hindi ko alam kung paano haharapin pag dumating na ang araw na hindi ko na makaya. Sa ngayon gusto ko lang ma enjoy ang buhay. Gusto ko laging masaya. Gusto ko walang kaaway o katampohan man lang. Gusto ko mag enjoy habang kaya ko pa. Paano mu ba naman haharapin ang buhay kung pag gising mo isang umaga lagi na lang sumasagi sa isip mo ang alalahanin sa sariling kalusugan? Mahirap di ba? Pero sino ba ako upang questionin ang nasa taas kung bakit binigyan Niya ako ng ganito.

More than three months mula ng malaman ko ang kalagayan ng aking kalusogan ay ito pa rin ako. Lumalaban sa mga pagsubok at kalakaran sa buhay ng tao. Kelangan ko maging malakas ang loob para sa mga naniniwala sa aking kakayahan. Mahirap mag-pretend na masaya kung sa kalooban mu ay mayroon ka inaalala pero ginagawa ko ang maging masaya para sa mga taong gumagabay sa akin at sumusuporta. Hindi ko maipapangako na laging ganito lalo kung hindi ko na makaya. Sana hindi nio ako iwan at lagi kau andyan to give me confidence to move forward and face my struggle…

subic adventure

August 28 fiesta sa Tanza, Cavite. Napagpasyahan naming na doon na mag overnight sa bahay nila Ate Mayeth. Narating naming ang lugar mga alas 8 na ng gabi. Kumain kami ng haponan. Maraming handa ang lola ni ate mayeth sa araw na yun. After naming kumain kwentohan at nood lang ng t.v. sandali at pumunta na kami sa bahay nila ate mayeth mismo upang doon magpalipas ng gabi.
Bago magtulogan isa-isa muna kami naligo. Exciting ang pintuan ng banyo nila ate mayeth dahil blurred lang na salamin ang pinta. Habang nasa loob ka at nililgo clear sa labas kung ano ginagawa mu doon sa loob.
Maga alas 6 kami nagising dahil ang usapan doon sa may ari na sasakyan at alas 8 dapat nasa SM Bacoor na kami dahil doon nalang kami pipick-apin patungo na ng subic. Nakarating naman kami na SM sa tamang oras pero almost 4 hours kami nag-antay sa driver. Mga past 12 noon na kami nakaalis mula sa Bacoor patungo na ng subic. It takes us 3 hour to travel. Dumaan kami ng NLEX then San Fenando, Pampangga patungo sa Dinalupihan hanggang makarating kami na ECTXT. Worth it and byahe at hinid nakakapagod dahil sa gand ang tanawin. Sayang nga lang at hindi kami nakapag pa-picture sa magagandang tanawin habang nasa kahabaan kami ng ECTXT dahil bawal ang huminto sa lugar na iyon kuna walang permiso. Maganda rin ang traffic rules sa loob ng SBMA sa olonggapo. Hindi ko inakala na meron na kami traffic violation dahil kung una ka pa lang dun di mu aakalain na you have to stop in every road crossing dahil walang stop light. Syempre hindi nga kami huminto at pagdating naming sa sunod na kanto nakaabang na ang traffic enforcer telling our driver of the violation na nalabag. Mabuti nalang at mababait din ang traffic enforcer dun. Habang nakikipag-usap ang driver naming sa traffic enforcer tumawag agad si ate mayet sa kakilala niya na taga subic at yun ang nag advice na humingi na lang daw ng sorry since that was our first violation at pagbibigyan daw kami. Yun nga after humingi ng sorry ang aming driver binalik din ang kanyang driver’s license
A week before kami magputa sa Subic nag online booking kami sa Johan’s Beach and Dive Resort para pagdating namin ng subic wala ng abala sa amig tutuloyan pero ng dumating kami laking pagkadismaya naming sa ayos ng room. Totally contradict sa kung ano yun nakalagay nila sa kanilang website. Madilim ang mga kwato at lahat ng gamit kautlad ng t.v., heater, etc. meron karampatang charge. Lesson na nakuha namin ay dapat pala itanong lahat ng kakailanganin sa pag stay sa hotel lalo kung budgeted ang pera.
Dumating ang gabi, imbis na mag order nalang sa kung saan kami naka check-in lumabas kami upang maghanap ng restaurant na makakainan mga bandang alas 8 ng gabi. Napili namin ang Dyarit resto dahil sa kanilang slogan na they serve ng iba’t ibang klaseng luto ng isda. Reasonable naman ang pagkain at kung matakaw sa kanin ay talagang advisable talaga and Dayrit dahil ang isang serving ng kanilang kanin ay pang dalawa na kung sa ibang resto.
Lunes, August 30 holiday ay nasa subic pa rin kami. Mga alas 6 ng umaga nagising ang lahat. Me and Ate Mayeth decided to walk along sa dalampasigan. Habang kami ay naglalakad-lakad ang iba naming kasama ay nakikipag negosasyon na pala sa bangka na aming uupahan para sa island hopping. 800 ang renta sa bangka sa loob lamang ng isang oras. Tatlo ang aming napuntahang island. Pamana island lang ang naalala kong pangalan ng isla. Enjoy ang ang aming paglalayag dahil sa konteng lakas ng alon at minsan pumapasok ang tubig dagat sa bangka. Syempre masarap ang meron konteng thrill. Mga past 12 na ng kami ay nagpasyang bumalik na ng Manila.

My AdEPT Speech

Good afternoon!
The journey through life is one that nobody goes through alone. Whatever people may accomplish, those accomplishments were achieved only through the combination of their own personal drive and motivation and the love and support given to them from the people around them. Therefore, I must begin by acknowledging all those that have been instrumental in bringing me to where I am today. Most importantly I have to thank God, the President, DR. CAMPOS, my boss, DR. BAAC, and ATTY. ESTRADA, for coming with this ADEPT program for our benefit. I must also thank ma’am LARES, Ma’am Sharonne and most specially Sir James Francis R. Esmeralda who has invested so much time in all of us. Your efforts are very much appreciated. And finally to all my friends and ADEPT classmates, you have really made this so enjoyable and memorable.

Allow me to speak straight from the heart. Today is special and all things special should emanate from the heart, more than the mind. Today is special because I find myself among the chosen few who will stand on stage and speak before an audience. I wouldn’t have had this courage to come up here and speak to you, if not for ADEPT.

Four weeks ago, I was informed that I was included in the ADEPT class, which was intended for teaching and non-teaching staff. This program marked as instrument for the improvement if not the beginning of our new learning.
Our ADEPT teacher, MR. JAMES ESMERALDA, called this program as the vehicle for all the participants to gain more knowledge in the three aspects of ADEPT, which are ACCENT, GRAMMAR, and ARTICULATION. It was four weeks of learning and fun. It was four weeks of having exciting new experiences. It was a great learning for all of us participants. It was like having new acquaintances. A great deal has happened in the short four weeks we spent with one another.

For those who are called to participate in ADEPT classes in the future, please do not hesitate. ADEPT will not only help you improve your accent, it will also help you build your self - confidence.

Yes, ladies and gentlemen, my fear of public speaking is now a thing of the past. You won’t believe it perhaps but I speak before you now, my self-confidence is building up with every word I say. I know it will take a while to master this skill, but with my ADEPT training to back me up, I know I can communicate better now. And I promise not to stop until I can conquer every obstacle that comes in my way to effective communication.

Thank you.

I hate to say goodbye!

I will be leaving soon….
In a few months from now I will be leaving. Hindi ko alam kung saan ako tutungo at kung saan ako mapadpad ang aking tadhana. I will start a new chapter of my life. I am leaving not because hindi ako masaya sa piling ng aking mga kaibigan at mga kakilala but because of my struggle to find more interesting and challenging opportunities. Sana sa aking pagtahak sa bago kong landas ay matagpuan ko na ang aking mga pangarap. Gusto kong magpakalayo-layo. Doon sa lugar kung saan walang nakakakilala sa akin kung saan ako nanggaling at kung ano ang aking pagkatao. Gusto kong magsimula ulit. Sisimulan ko ang aking buhay na puno ng pag asa saka ko nalang babalikan ang aking tinalikuran tungkolin sa aking mga kaibigan, mga magulang, at mga kaanak.
Huwag kayo mag-alala! Sa aking paglisan babaunin ko sa aking puso at isipan ang mga masasayang bahagi na ating pinagsaluhan, mga bahaging tunay na hindi ko malilimotan hangga’t akoy patuloy na nabubuhay. Hindi ko alam kung saan at paano ako magsisimulang muli pero ang lakas ng loob at pagtitiwala sa Diyos ang aking gabay upang magawa ang aking mga pinaplano sa buhay.
Sa aking mga mga magulang at mga kapatid… sa gagawin kong ito ay huwag sana ninyo akong husgahan. Alam kong masakit para sa inyo ito. Kung gaano man kasakit para sa inyo, limang doble ang sakit para sa akin. Sa ngayon pang-unawa ang aking hiling mula sa inyo. Makamit ko sana ang iyong basbas so that I will live peacefully saan man ako dalhin ng aking tadhana.
Sa aking mga kaibigan… lahat ng lungkot at saya, hirap at ginhawa ng ating pagsasamahan ay lagi kong tangay saan man ako mapunta. Gusto kong humingi ng paumanhin sa lahat ng friends ko na nasaktan ko sadya man o hindi. You are all my inspiration that I always treasure habang ako’y nabbubuhay. Kayo ang nagpapalakas ng aking loob kung minsan may pagkakataon kailangan ko ng masasandalan bukod sa aking pamilya. Wala akong mahihilaing pa sa pagkakaroon ko ng tunay na mga kaibigan tulad ninyo. Words are not enough to describe how lucky am I to have you all as my friend and I cannot choose the accurate adjective to say my heartfelt message of gratitude to all of you. Thanks are not enough but how can I express more than a thank you.
To all my colleagues… I gain more experiences in life every time I am with you. I know my knowledge is not enough for me to be able to consider myself experienced person but your contribution has a great deal for me to be courageous enough to move on. In the field of industrial world I may consider myself great to have known you. Your contributions for my growth as professional will be kept within me until I can no longer stand to exercise it.
Hinihiling ko na sana during my absence ay hindi kayo malungkot but rather be happy and pray that sometime in the future ay magtagpo ang ating landas tungo sa ating magandang bukas.







Chuz!

boardmates

As what I have learned, you were all wondering why change of atmosphere in our hostel happens drastically. One of you tried to ask me what was going on. I remember this happens the second time around. The last time was before my birthday. You asked me why and I tried to hide the truth by saying I was on the process of reconstructing myself but the truth was I felt being taken for granted. If you were on my shoes, maybe you’ll feel the same way I did and I tell you I am a person whom you can be friend without hesitations; I can be best enemy if the situation calls for it; and I can be a total stranger if I don’t want anymore to befriended with anyone. Remember that the only thing permanent in this world is change… Now, I’d like to convey my sentiments for each of you to make things clear.

J.C. - - - you were the one who asked me why everything changes... As what I’ve said the only permanent in this world is change. Of course changes are in accordance with the situation. If the situation needs a drastic change you have nothing to do other than go with the flow and if it needs to stay the same, there would be no reason for you to change…

Pete - - You are already out to the boardinghouse by the time you were able to read this. I knew you were puzzled by what had happen the last few days of your stay. Being out of the boardinghouse is not a guarantee that I forget things, which you’re one of the characters in it. My first impression was you were just friendly. I am not sure if you observed I didn’t ask anything based on what we have shared with our other board mates before but I am not what you think I am. From the very start I knew the set up wasn’t fair enough for me beside neither you nor him told me about the set up. I continue to be civil even if sometime I felt bad. That is how I tolerate to have room for camaraderie but even a the most powerful person aims something for the whole world and no one will support him that would be impossible.

Emman - - as what you’ve said we knew each other for seven years now. I remember when we were neighbors seven years ago you were only student then. You’re still new to the metropolis but after few years you were able to penetrate in your chosen field. Years had passed and

Bob - - the first few months of your stay in our room was not that impressive. You build your silence not because you don’t like to mingle with us but as what I’ve observed you just want to hide something within you. This time you’re now coming out from your shell and that is good enough. Be yourself and little by little you’ll enjoy and start to realize that life should be enjoyed…

Joi - - I remember the time when you and your cousin inquired about the terms and conditions of the boardinghouse before you decide to stay. That time I was beginning of distaste your cousin because of what she did. I planned not to recognize you as one of my board mates but you were not preoccupied with my actions. Sometime I observed that you were not that sensitive with regards the feelings of our roommates. You talk or sing out loud you want even if there are still someone in slumber. That is one of the few lapses I observed in you.
Ivan - - “Don’t try to stop me because you may be in trouble” This was your line when you went home drank. Being close to a person is not a guarantee for you to do everything that comes into your mind to that person. Remember that every one of us has reservations in ourselves. I hope you still remember the time when I post a reminder asking about ones privacy. That was not intended just for you. It was intended for everybody. I want everybody to read the messages even your aunt. What I want is not only privacy but also the identity of the room. I don’t like our room to be everybody’s hung-out because for me our room is the only place wherein we could lay our backs with no one can disturb. It is the only place in our boardinghouse wherein we could tell it our own even just for temporary. That was my purpose of posting the message.

Arvy - - Please let me tell you my own meaning of a word “friend”. It refers to someone who is always there in time of glee and in sadness, in sickness or in health, someone who stand by you in middle of trial, someone with sincere heart. At first I saw you as one hell of a friend that is why I introduce you to my circle of friends but in the long run I observed some unconstructive side in you. There are times I observed you were naïve but I found out that you were just acting. What an extraordinary actor you may be? Like what the sayings goes “if someone deceives you once its his fault, if he deceives you twice its your fault”. My observation was you deceive me in every action you did. One example was when you had an agreement with Pete about our scheduled sharing during mealtime, you did not solicit my opinion so we could have accorded in relation to what was the agreement we had but you hear nothing. I continue to be civil because like what I have said I am after the camaraderie but if my purpose was being abused that’s the time I put barrier and let you know that it was already beyond what I expected.
Please permit me to affirm my sentiments not only for you but also to all concerned. I knew you were comfortable with one another because maybe you established the so-called “camaraderie” but respect should always be present. I want you to be sensitive enough with the feeling of others. Not every time we are in a good mood. There are also times we want to be alone; there are times we want to hear nothing but you guys specially you arvy don’t consider that you are not alone. I experienced a nth time disturbed by your actions but seems you didn’t recognize your lapses. I knew you asked from one of my eac group what had happen. I advise you not to ask somebody but to yourself and try to answer it by yourself. I tell you I can be friend forever but if I can feel that you have negative motive that’s the time I put an end in whatsoever bond we had.

They will come to SEE ME!
It was started in this assertion and I didn’t expect it came out to be of sort of an issue! I am confident that all of us can handle inconsiderable actions maturely. Nevertheless there are times that I missed to consider the individual differences of a person. Being confident or comfortable with one person is not a guarantee on how people acknowledge what’s in your mind that put into words or actions. Sometimes situation may also conform on how you take part in your everyday activities but it is not a warrant to stick in to your single frame of mind in dealing with different situations.
I admit I maybe harsh in someway but I am always ready to take the consequences of my actions. I remember I own up some instance the dishonorable activity of my brother just to save him from the reprimand from our father. That is how courageous I was.
I am wondering every time I commit mistake (if I may call it that way) maybe in actions or in words it end up into a social network such as FB, Shout out over YM and in FS. I was fully confident that everyone has an instant communications because we as a whole group used to have a little chitchat during lunch break specially the last time when I was the only one got into that library section has an ample time to flatten out what was going on. That is how a mature individual dealt with the situation. Again! Before agitation arises in the heart & mind of the reader let me carefully clarify that I am not pointing out that one is mature and the other is immature. I am just referring to the scenario of WHAT IF we open up with our hearts full of compassion not with resentment or speak up instead of keeping up with ourselves the annoyance that burst by the time we visit our social network and tell everyone connected to us.
I confess I was annoyed by the time I read the comment posted on FB with my whole family name in it as if I am greedy on matters we were into. Yes, I did say (I think twice) that he will come to SEE ME but I want you to think otherwise. Who am I for them to ration their time just to see me alone? I want you to think about it and weigh if it is worth you to be perturbed.
Let me just ask one thing to end up all this! Why is it that every time I verbalize declaration it always end up an issue?

GODMOTHER's cite

A sweet gurl from Sulat Eastern Samar… dahil minsan na sya naging darling of the class ng batch ’91 sa Loyola High School ng dahil kay Groom at D.J. Kap. Tinagurian GOD MOTHER dahil ninang sia ng lahat. La Victoria dahil meron sya imported galing Spain at minsan din espanyola pag nagbabalitaktakan kami sa chat. A good adviser and friend. Pero para balanse meron din sia beast frend ng dahil sa pagkakaroon nia ng license to kill. Syempre dahil license sya of course marunong sia bumaril….. no other than my ninang…. Vikvik….

Shout out

“When you are in trouble you will know who are your real friends”
I agree with the premise of this shout out but the purpose behind it is totally erratic. I can be friend in its true essence. I can be best enemy if the situation calls for it but everyone has reasons to air. Personal reasons maybe positive or negative depending on the opinion of the receiver. Positive if it’s to enlighten and negative if it’s purpose is to measure once patience.
In my opinion, a word friend can be best describe as one who can be with in times of glee or sorrow, sun-drenched or tempestuous, and when you’re up or down without any hesitations. One who can keep your secret and can stand thru your mood. You cannot measure the essence of being true friend by just not allowing you of your desire in anything it maybe material or in any kind.
In connection to the shout out above here is my reply: “True friends are there to give you moral support because it’s not a duty of a true friend to shoulder what you lack in anyways"

Roxie's Abs

Ito naman si Roxie... Sabi nila kamukaha daw ni Marianne Rivera... reyna ng circulation department ng library... minsan din binansagang Marimar... palatawa at minsan feeling artista.... bunso sa amin aside sa adopted maning si Arvy... ladies and gentlemen presenting our group's pride... The PalawanHeroine Roxie

Arvy's Bang!

Yan si Arvy... tawag namin jan noong magpunta kami sa Bohol Butterfly dahil gusto niya maging butterfly dahil sa haba ng oras pag nagrereproduce ang butterflies. Nang magpunta kami ng Batangas "totoy" naman dahil yung lolo ni Karen tawagin ba namang totoy eh ang laking tao,totoy pa raw.... Presenting the youngest of the groups.... Engr. Arvy "balbones" Valons

Mayeth Trippping

Intawon baga malipayon na ito hiya kun baga nakapagpicture na ha amon... Hi ate mayeth an may ada camera pero trip niya an picturan la kami... katima niya magpicture ma rest tas taga bantay la ha amon peron happy na hiya hito.... The Duchess of Tanza... princess Mayeth

Batangas Best

DAy and Nigh swimming with karen, bing, myself, arvy, ruchie. vicky, mayeth and roxie